rusmil.net Artykuły>Sumrak SPOSN / Сумрак ССО>

Sumrak jest jednym z paru maskałatów które SSO zaczęło produkować na początku nowego millenium. Podobnie jak Partizan nawiązuje on do strojów maskujących używanych przez SS podczas II wojny światowej. Z tą różnica, że tutaj głównym podobieństwem jest krój, a nie użyty kamuflaż.

Maskałat Sumrak SPOSN / Сумрак СоюзСпецОснащение / Sumrak camo suit SSO

Bluza

• Luźny krój,
• Siatka maskująca z możliwością przyczepienia jej bezpośrednio do kaptura,
• Dwa ściągacze w kapturze,
• Ściągacze elastyczne w mankietach,
• Ściągacz elastyczny w pasie,
• Wzmocnienia na łokciach,
• Dwie kieszenie na dole bluzy,
• Bluza typu anorak zapinana na piersi przy pomocy ściągacza sznurkowego,
• Prawie wszystkie elementy albo są naszyte podwójnie, albo jest możliwość przewleczenia ich na drugą stronę.

Spodnie

• Dwie kieszenie przelotowe,
• Dwie kieszenie na tyłku,
• "Rozporek" zapinany na pojedynczy guzik,
• Elastyczny ściągacz w pasie,
• Możliwość zastosowania szelek,
• Wzmocnienie na kolanach, w kroku i na pośladkach,
• Elastyczne ściągacze na końcu nogawek oraz na wysokości łydek,
• Prawie wszystkie elementy albo są naszyte podwójnie, albo jest możliwość przewleczenia ich na drugą stronę.

Pora na najnudniejszą część opisu (wg mnie ;-) ), czyli opis kroju. Na szczęście Sumrak jako taki ma parę unikalnych elementów w konstrukcji, więc może tym razem będzie to nieco ciekawsze niż zazwyczaj.

Tradycyjnie zaczynamy od góry, czyli od kaptura i od razu widzimy pierwszą różnicę między Sumrakiem a Partizanem. Sumrak posiada bowiem serię guzików na całej linii otworu kaptura (?), która pozwala na zamontowanie woalki, którą otrzymujemy z mundurem. Jest to rozwiązanie zdecydowanie inne niż w Partizanie i osobiście mniej mi się podoba. Założenie i zdjęcie siateczki zajmuje zdecydowanie więcej czasu i przede wszystkim wymaga noszenia kaptura. Teoretycznie woalka może być cały czas wpięta w kaptur, jednak zyskuje on wtedy na rozmiarze. Kaptur sam w sobie z natury lubi się majtać i irytować podczas noszenia kamizelek i / lub plecaków, a przy jego "pogrubieniu" efekt ten zostanie spotęgowany.

Do pozostałych różnic można zaliczyć brak siateczek na wysokości uszu oraz brak daszka.

Kaptur na szczęście jest duży i bez problemu zmieścimy pod nim np. kapelusz, a może i hełm. Chociaż to drugie nie wydaje mi się zbyt praktycznym pomysłem.

Przejdźmy do kolejnego elementu wartego wspomnienia, czyli zapięcia bluzy. Zamiast nowoczesnych wymysłów jak zamki błyskawiczne lub (o zgrozo!) guziki mamy tutaj sznurek, który możemy zawiązać np. na kokardkę. Ten sposób zapięcia jest wyraźnie inspirowany kamuflażowymi kurtkami typu smock używanymi przez SS w trakcie 2WŚ. Nie da się ukryć, że nie jest to zbyt praktyczne rozwiązanie - np. po zmianie strony na rewers musielibyśmy przewlec też sam sznurek, aby móc go wygodnie i szybko zawiązać. Na szczęście na samej górze zapięcia jest jeszcze pojedynczy guzik, więc sznurkiem nie trzeba za bardzo się interesować i można go po prostu pozostawić rozwiązanym.

Zaraz pod zapięciem w bluzie mamy ściągacz elastyczny wszyty na całej obwodzie bluzy - jest to kolejna różnica w porównaniu do Partizana, gdzie jest sznurek, który musimy zawiązać. Tutaj tak na prawdę nie jestem w stanie powiedzieć, które rozwiązanie jest lepsze - oba bym uznał za równo dobre pomysły. Chociaż w tym przypadku zaraz pod pasem mamy dwie (dosyć obszerne kieszenie), więc stabilność zapewniana przez zwykły sznurek mogła by się okazać lepszym rozwiązaniem. Zakładając, że wpakujemy do kieszeni coś ciężkiego i zarazem nie będziemy mieli żadnego oporządzenia na sobie.

Odnośnie kieszeni warto jeszcze wspomnieć o innym rozwiązaniu na problem dwustronności kieszeni. Są one przewlekane identycznie jak w Partizanie (albo Partizan ma je identycznie jak Sumrak), przy czym zamiast przewlekanego guzika mamy po prostu guziki (oraz klapki) naszyte po obu stronach. Aby uniknąć sytuacji, gdzie guziki te wbijałyby sie w ciało (pod wagą np. oporządzenia) obie strony posiadają guziki umiejscowione w innych miejscach. Na stronie "jasnej" mamy pojedynczy guzik umiejscowiony centralnie, a na "rewersie" są dwa umieszczone na bokach klapki do kieszonki.

Przejdźmy do spodni. Ich konstrukcja jest bardzo podobna do tych z Partizana (ściągacz elastyczny w pasie, możliwość zaczepienia szelek, kieszenie przelotowe, budowa rozporka, umiejscowienie wzmocnień), z paroma drobnymi różnicami.

Kieszenie umieszczone na tyłku są zbudowane identycznie jak w bluzie. Mamy więc dwustronność, ale rozwiązaną w nieco inny sposób niż w Partizanie.

Patrząc na spodnie możemy też zauważyć inną konstrukcję nogawek. Zakończone sa one charakterystycznym "kloszem" (podobnie jak rękawy bluzy) oraz posiadają elastyczny ściągacz na wysokości łydki, który widzieliśmy już np. w Gorkach (nawet tych radzieckich).

Ostatnią różnicą, którą zauważyłem była obecność siatek zarówno pod pachami jak i w kroku, co powinno zwiększyć komfort noszenia w upalne dni.

 

Kto tego używa

Podobnie jak Partizan zdarzeniem, które jednoznacznie sprawiło, że Sumrak stał się częścią współczesnej historii umundurowania było oblężenie szkoły w Biesłanie w 2004 roku. Na zdjęciach z tej tragedii można zobaczyć licznych członków FSB (Alfa, Wympieł) noszących Sumraki.

Poza tym Sumrak przewija się dosyć często na zdjęciach z ćwiczeń i operacji innych resortow siłowych i należących do nich jednostek, aczkolwiek jest on zdecydowanie mniej popularny niż Partizan SSO.

FSB w Biesłanie - 2004r.

45 samodzielny pułk rozpoznawczy gw. - 2011r.

Specnaz WW MWD - 2012r.

Specnaz Milicji z obwodu Kurgańskiego - 2010r.

 

Kamuflaż i materiał

Niewątpliwie najbardziej popularnym wariantem jest Sumrak wykonany z materiału w kamuflażu Brzoza w odmianie ’żółty liść’. Poza nią sporadycznie spotkać można jeszcze egzemplarze w ’srebrnym liściu’, natomiast do ewenementów należą już pojedyncze sztuki w SS-lato lub letnim wariancie Palmy z Ameba.

Kostium jest wykonany z lekkiego materiału (podobnie jak inne maskałaty SSO) i podobnie jak Partizan miała miejsce pewna zmiana w materiale bazowym lub procesie jego wybarwiania, która sprawiła, że niektóre egzemplarze mają bardzo niewyraźny wzór kamuflażu na rewersie. Na szczęście (podobnie jak przy Partizanie) od jakiegoś czasu nowe egzemplarze tego problemu już nie posiadają (przynajmniej w chwili pisania tego tekstu).

 

Podsumowanie

Poza aspektem rekonstrukcyjno-historycznym, którego temu produktowi SSO odebrać nie można, moim zdaniem jest to co najmniej dobry maskałat - patrząc na niego od strony czysto praktycznej. Ma co prawda momentami dziwne rozwiązania (sposób montażu siatki, sznurek do związania na klatce piersiowej), jednak dzięki m.in. zastosowanemu kamuflażowi (kto nie lubi brzozy?) oraz swojej dwustronności uważam go za produkt w tej materii tylko nieznacznie mniej praktyczny od Partizana SSO.

Tekst powstał dzięki współpracy z Frontowiec.com