Teraz jestem w pracy i na ogoł nie zabieram ze soba menażki do pracy (tu dostajemy pasze w talerzach heheh) ale wieczorkiem jak wróce to wrzucę fotki;-)

Moja jest taka.

Też tak podejrzewam. Zobaczyłem kiedyś na warriorze linka do aukcji, że to menażka wdw, to kupiłem, nie sprawdzając w innych źródłach :(
Niemniej ciekaw jestem co to za cudo.

Jako ciekawostka:)

Komplet oryginaly prosto z magazynów floty bałytckiej.
Michy z alu tradycyjne ale manierka mleczny plastik. Wszystko do siebie ładnie pasuje.

Moje przemyślenia na temat manierko-menażki wdw :
1. http://rusmil.net/forum/discussion/1318/manierkomenazka-wdw/#Item_0 ten wątek stał się "koncertem życzeń "
2. w linku podanym przez iwana... to tak mało prawdy napisano :),
3. już temat tych garów był poruszany i by nie bazgrolić w dwóch wątkach o tym samym to pisze tutaj :)

Manierko-menażka, nazywana także zestawem kombinowanym, została przyjęta na wyposażenie wojsk WDW ZSRR rozkazem nr 78 z 17-tego września 1959.
Nie spotkałem się z informacjami by był to jakiś wzór zapożyczony i można przypuszcza że zestaw ten jest pomysłem sowieckim.
Produkcje manierko-menażki podjęto w fabryce Красный выборжец, cecha tego zakładu KW (cyrylicą) jest bita na małym i dużym kociołku menażki oraz na kociołku menażki starego wzoru.
Bić na butli manierki nie stwierdziłem we wczesnym jak i późniejszym wzorze.

Zestaw ten pierwotnie był przeznaczony tylko dla pododdziałów WDW i jednostek specjalnych, w praktyce manierko-menażkę „dostawali” także żołnierze pododdziałów morskiej piechoty, rozpoznania, jednostki pancerne. Z potwierdzonych informacji wiem ze w zestawy te wyposażeni byli w PGW (garnizon Borne Sulinowo) wszyscy żołnierze 126 razwietbatu oraz pułku czołgów).

W przyrodzie wyróżniamy tylko dwa rodzaje zestawów manierko-menażek produkcji sowieckiej/rosyjskiej

Pierwszy typ:
Wprowadzony do użytku wspomnianym wyżej rozkazem, składał się z następujących elementów:
- manierki aluminiowej o pojemności 1 l z charakterystycznym zawalcowaniem połączenia dwóch elementów składowych manierki,
- aluminiowego kociołka menażki o pojemności 1 l z drucianym uchwytem.
Masa zestawu (bez wody) - 440 g.

Manierko-menażka starego wzoru: przygotowana do transportu.

Manierko-menażka starego wzoru: kociołek i manierka osobno

Manierko-menażka starego wzoru: cechowanie kociołka zakładem produkcyjnym

Manierko- menażki te nie miały pokrowca transportowego a przenoszone były w plecaku desantowym RD-54.
Poza wspomnianą wyżej cechą zakładu wytwórczego, zestawy te nie były w żaden inny sposób znakowane rokiem produkcji, nr partii itp. , nie były także fabrycznie malowane farba ochronną.
Produkowano te zestawy prawdopodobnie do końca lat 60 –tych kiedy to zastąpiono je nowszym modelem.

Drugi typ:
Wprowadzony prawdopodobnie pod koniec lat 60-tych (najstarszy egzemplarz pokrowca jaki udało mi się widzieć był z roku 1968)., i zestaw taki składał się z :
- manierki o pojemności 1 l (wytłoczonej już z jednego kawałka aluminium) z charakterystycznym „krzyżem żeberkowania” na wierzchu,
- aluminiowego kociołka o pojemności 1 l z drucianym uchwytem,
- małego kociołka-miski także wykonanego z aluminium z charakterystycznym uchwytem/ łącznikiem także aluminiowym.
- materiałowego pokrowca do przechowywania i troczenia do pasa zestawu po jego złożeniu w tylko jeden możliwy sposób.

Manierko-menażki nowego wzoru: zestawy w pokrowcach jaśniejszy rok produkcji 1975 prawy ciemniejszy 1969.

Manierko-menażki nowego wzoru: różnica kolorów pokrowców spowodowana warunkami użytkowania (jaśniejszy był kilka dni na intensywnym słońcu).

Manierko-menażki nowego wzoru: żeberka w wersji aluminiowej i manierka plastikowa – kształt identyczny jak metalowej.

Skompletowany zestaw (bez wody) i w pokrowcu wazy - 640g
Zestawy te podobnie jak wcześniejsze są także cechowane tylko zakładem produkującym KW na małym i dużym kociołku menażki.
Komplety nie były malowane farba ochronna.

Manierko-menażka nowego wzoru: zestaw złożony do zapakowania w pokrowiec.

Jedynym wyjątkiem są umieszczone daty produkcji manierek w wersji plastikowych (nie na wszystkich egzemplarzach) – najstarsza jaki udało mi się widzieć pochodziła z 1974 roku.

Manierko-menażka nowego wzoru: data wytworzenia wytłoczona na plastikowej wersji manierki.

W typie drugim występuje ciekawy typ manierki plastikowej.
Jest ona identyczna wymiarowo z manierką aluminiowa i kompletuje się ją w zestaw z kociołkami i pokrowcem, ale ma wadę istotną dla żołnierza zwłaszcza Armii Radzieckiej... tworzywo spożywcze z której ją wykonano rozpuszcza się pod wpływem alkoholi i obojętnie jaki płyn z alkoholem wlany do manierki plastikowej nie nadaje się do spożycia.
Konkretnie to może się i nadaje ale smak ciągle przypomina że pijemy tworzywo sztuczne.

Manierko-menażki nowego wzoru: wersja z plastikową manierka rozłożona na elementy składowe.

Manierko-menażki dostarczano do jednostek wojskowych zawinięte w papier i jak każdy sowiecki sprzęt do jedzenia jest wprost zalany nadmierną ilością zabezpieczającego smaru.
Brezentowe pokrowce dostarczano osobno i po wydaniu manierko-menażki i pokrowca żołnierz sam je kompletował.
Pokrowce były oznaczane od środka pieczątka zakładu szyjącego oraz rokiem produkcji (najstarszy jaki spotkałem to 1969).
W latach produkcyjnych pokrowca w kolorze khaki tj. do 1992 praktycznie jego kształt się nie zmienił (nie za bardzo miały jak he he) nieliczne zmiany jaki możemy zaobserwować to materiał i podszycie brezentowe paska spinającego (w starszych modelach czarny i szerszy , w nowszych brązowy.) oraz wprowadzenie zastępczych pasków parcianych zamiast szytych pasków brezentu.

Manierko-menażki nowego wzoru: piecze zakładu szyjącego pokrowce z data szycia, w tym przypadku rok 1969.

Zestawy manierko-menażek są użytkowane przez żołnierzy Federacji Rosyjskiej i państw post sowieckich do dzisiaj, kształt manierki i kociołków nie zmienił się, pokrowiec tylko przybrał kamuflaż ( jedyny jaki widziałem to flora).

Manierko-menażki nowego wzoru: wzór pokrowca uszytego w 1991.

Manierko-menażki nowego wzoru: widok od tyłu pokrowca uszytego w 1991 roku, widoczne uproszczenia szycia.

Manierko-menażki nowego wzoru: w pokrowcu w kamuflażu flora.

Pojawiają się na rynku także bardzo podobne do sowiecko/rosyjskich zestawy manierko-menażek nie mające z oryginałem nic wspólnego poza pewnym podobieństwem i ogólną koncepcją samego zestawu.
Zestawy te są prawdopodobnie produkcji chińskiej, choć spotkałem się z opinia ze produkowano je w PRL-u jako zestawy harcersko-turystyczne.

Manierko-menażka nieznanego pochodnia.... fotka Zdrod

Dalej brak informacji - może nasz spec IWANNIEGROŹNY zechciał by zabrac głos w sprawie łyżek i widelców w Afganistanie?