znalazlem to zdjecie w necie i ciekaw jestem czym sie roznia od siebie (: 2 ostatnie to pewnie szkolne

hehe watpie zeby tam cos bylo :)

http://boards.4chan.org/k/

nabój trzeci od prawej z białym plastikowym pociskiem jest "ślepakiem" (do takiej amunicji używa się specjalnej nasadki w miejsce standardowego hamulca-kompensatora)

"Czerwony pierścień" nie jest oznakowaniem lecz zabezpieczeniem (lakierem) ładunku prochowego i spłonki przed wilgocią. Takowe zabezpieczenie znajduje się nie tylko na amunicji bojowej, ale także myśliwskiej produkcji rosyjskiej (np. Barnaul). Rodzaje pocisków znakowane są kolorystycznie na czubku pocisku.

Pozdrawiam.

No tak akurat jest. Polecam artykuły na temat amunicji rosyjskiej M. Czerwińskiego w "Broni i Amunicji". Zresztą posiadam amunicję rosyjską (oczywiście legalnie-mam pozwolenie) kal. 7,62x39 i również posiada takowe zabezpieczenie. Od wojskowej różni się tylko tym, że posiada rdzeń ołowiany, a nie stalowy. Amunicja korodująca to pojęcie nie mające nic wspólnego z zabezpieczeniem "antywilgociowym". W tym przypadku chodzi o skład chemiczny spłonek zawierający piorunian rtęci, chloran potasu i siarczek antymonu, które przyspieszają korozję lufy.

Jeżeli to o czym mówimy byłoby oznaczeniem amunicji wojskowej, nie nanoszono by tego na amunicję cywilna.
Fotka: http://www.militaria.pl/upload/wysiwyg/gfx/produkty/MYSLIWSKIE/amunicja/BERNAUL/Barnaul_7,62x39_FMJ/Barnaul_7,62x39_FMJ_w.jpg
I opis, który to wyjaśnia: http://www.militaria.pl/barnaul/amunicja_kulowa_barnaul_7,62x39_fmj_8,0g_p3780.xml

Pozdrawiam.

Wołk ma rację - jest to zabezpieczenie przed wilgocią.

Z białym czubkiem to inna wersja szkolnego - zamiast przetłaczać łuskę jak ten po prawej używa się zwykłej łuski ale bez prochu i z plastikowym białym czubkiem który ma sygnalizować że to wersja szkolna (bezpieczna). Chodzi tylko o obniżenie kosztu zagniatania łuski. Naboje szkolne służyły do nauki ładowania magazynków, pokazywania działania broni (głównie pocietych makiet/przekrojów szkolnych) oraz w warsztatach rusznikarskich do sprawdzania jak mocno wystaje iglica, gdyż plastik był zalewany do pełna w łusce i wychodził w miejscu spłonki której nie było. Tak więc zamiast splonki na dnie łuski wystawała identycznej wielkości biała imitacja splonki z tego samego plastiku. Po uderzeniu iglicy w taką imitację spłonki rusznikarz wiedział po głębokości dołka czy iglica jest dobra czy do wymiany.

A tak na marginesie - kiedyś strzelałem z nabojów z białym czubkiem ale to były 9mm Makarow oryginalnej rosyjskiej produkcji i w czubku były woreczki kewlarowe z śrucinami. Była to amunicja bezpieczna dla spec oddziałów do używania w samolotach - nie przebijały ściany samolotu gdyż śruciny w woreczkach po uderzeniu w przeszkodę rozpłaszczały sie na koło o średnicy ok.2cm. Służyly tylko do obezwładnienia (powalenia) przeciwnika. Biały czubek chronił jak kołpak woreczek z śrucinami i pomagał wejść nabojowi do lufy. Po strzale plastikowy kołpak rozrywał sie uwalniając woreczek a reszta plastiku straszliwie zasyfiała całą lufę :-) Taka "bezpieczna" amunicja bez problemu przestrzeliwała oparcie fotela na wylot. Jednakże takie rozwiązanie naboju nie występowało w amunicji Kałasznikowa gdzie biały czubek oznaczał tylko i wylącznie nabój szkolny.