W imieniu Czerwonej Orkiestry zapraszam na scenariusz militarny BURAN III

Impreza odbędzie się w NIEDZIELĘ 2.10.2011
Miejsce: nieczynny poligon wojskowy w Skierniewicach
Charakter imprezy: zamknięta, na zaproszenie
Liczba osób: ok. 60-80
Przyjazd: 8:30
Start dla strony RU max 9:30
Start dla strony US max 10:00
Zakończenie działań: 16:00-17:00
Afterek: 18:00 (po ogarnięciu terenu)

BURAN jest cyklicznym scenariuszem airsoftowym, organizowanym rok rocznie przez czerwoną orkiestrę. Wydarzenia z kolejnych części tworzą wspólną historię. Impreza ma charakter zamknięty i jest organizowana dla zaprzyjaźnionych ekip i osób, co do których mamy przekonanie że preferują dobry klimat zabawy ponad "wygrzew". Liczymy, że w tym roku na naszym scenariuszu zagości liczna reprezentacja braci z rus.mila. Zapraszamy!


Poniżej znajdziecie rys fabularny oraz wstępniak do nadchodzącej imprezy, co pozwoli Wam lepiej wczuć się w klimat. Poniżej znajdziecie też rysy poprzednich edycji wraz z materiałem fotograficznym.

Rys fabularny BURAN I (edycja 2009 rok):
Rosja decyduje się na zamknięcie ośrodka badań na bronią biologiczną i chemiczną ukrywanego pod kodem BURAN. Baza zostaje zlikwidowana, a ludzie i sprzęt rozlokowani w innych jednostkach. Sytuację próbują wykorzystać rządy USA i UK, starając się przechwycić wirusa i jego dokumentację z ewakuującego bazę BURAN transportu. Wszystko jednak się komplikuje gdy okazuje się że kierujący ośrodkiem prof. Wickedenko, nie chcąc się pogodzić z zaprzepaszczeniem dorobku swojego życia, zdradza Rosję i knuje intrygę ucieczki ze wsparciem jednej z islamistycznych organizacji terrorystycznych, za którą stoi rząd Pakistanu. Rosji udaje się odeprzeć Amerykanów, jednak Wickedenko uchodzi, a wraz z nim wszystkie dane o wirusie.
Zdjęcia: https://picasaweb.google.com/RedMagosh/2009_06_27ImprezaByCO

Rys fabularny BURAN II (edycja 2010 rok)
Pakistan rozpoczyna własne prace nad wirusem pod okiem Wickedenki. Jednak coś idzie nie tak i cały ośrodek badawczy, wraz ze służącą mu za „przykrywkę” fabryką zamienia się w cmentarzysko. Rosja upatruje w tym wypadku szansę na odzyskanie straconych materiałów o wirusie, więc nie bacząc na ryzyko wysyła w ten rejon ekspedycję. Amerykanie także nie próżnują i posyłają swoich ludzi. Mały oddział pakistańskich pograniczników jaki ostał się w tym rejonie stara się powstrzymać interweniujące mocarstwa. Jest bliski sukcesu, jednak w ostatniej chwili Rosjanom udaje się umknąć z bezcenną próbką.
Zdjęcia: https://picasaweb.google.com/RedMagosh/2010_09_04BURANIIByCOBrado

Rys fabularny BURAN III (aktualna edycja, 2011 rok)
Wybory prezydenckie w Rosji stają się przyczynkiem wielu manifestacji i innych objawów nieposłuszeństwa społecznego. Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz gorsza, zaczynają się zamieszki i regularne walki uliczne. W największych miastach sytuacja zupełnie wyrwa się spod kontroli, w końcu dochodzi do puczu i rozłamu w armii oraz innych służbach. Następuje niesamowicie szybka eskalacja konfliktu. Wydaje się jakby wielu potraciło rozum, ludzie niczym w szale rzucają się na siebie z dziką chęcią mordu. Podejrzewa się że sytuacja nie jest zupełnie naturalna i że ludzi ci zostali w jakiś sposób zatruci. Kilkakrotnie bowiem w miejscach, gdzie doszło do największej liczby zachorowań, znalezione tajemnicze pojemniki. Związek z tymi wydarzeniami może mieć ultranacjonalistyczna organizacja Świt, głosząca wizję wszechrosyjskiego supermocarstwa powstałego na gruzach świata. Tymczasem, korzystając z panującego chaosu, jeden z jej tajnych, gen. Kołtunow, zmierza wraz z kolumna pancerną w kierunku ulokowanej na Kamczatce bazy transkontynentalnych rakiet balistycznych.
 

Wstępniak:
Zaczęło się w Moskwie, Petersburgu i Nowosybirsku. A teraz już w całej Rosji, i tej za rogiem i tej hen, pod Kaukazem szalało istne piekło. Jak okiem sięgnął, wszędzie czarny dym, smród ciał których już nikt nie grzebał i zwierzęce wycie tych, którzy w agonii czekali na swoją kolej. Ludzie w morderczym szale rzucali się na siebie z czym tam tylko mieli pod ręką; karabinem, nogą od stołu, czy z pazurami. To już nie pucz, to już nawet nie wojna domowa. To zbiorowe opętanie. Armagedon.

Misza Batunow, starszy analityk wydziału spraw wewnętrznych, szklanym wzrokiem patrzył na rozwieszone na ścianach ekrany. Na niektórych widniały mapy, na innych jakieś statystyki, kolejne wyświetlały transmisje z tego co dzieje się w Rosji. Podziemną kwaterą w której się znajdował co chwila wstrząsały eksplozje rakiet i pocisków artyleryjskich równających Moskwę z ziemią, kwartał za kwartałem. Po przeszło trzech dobach nieprzerwanej służby łeb mu już pękał, a do tego te cholerne klimatyzatory wyły jak nawiedzone, tłocząc, filtrując i chłodząc powietrze dla pracującym prawie czternaście metrów pod ziemią ludzi i komputerów.

Misza, chyba coś mam! No, kurwa, patrz na to! - zamyślenie przerwał mu młody lejtnańcik Jura. Tu już nikt nie zwracał uwagę na dystynkcje czy konwenanse – to by jakoś wyjaśniałoby ten cały bajzel - mówiąc ostatnie słowa wskazał brodą na ekrany migoczących telewizorów. Misza mechanicznie przerzucił wzrokiem wręczony przez młodego wydruk: najwyższa klauzula tajności… blablabla... Ośrodek Badawczy Buran... prowadzący pułkownik Wickedenko... blablabla... opracowano wirus nowej generacji… istotne uszkodzenie układu nerwowego… bezprzykładna agresja połączona z całkowitym pozbawieniem instynktu samozachowawczego… odporne jedynie 10-20% populacji... blablabla... wirus niestabilny... projekt zawieszony z decyzji... uzyskane próbki skierowane do zniszczenia... Wickedenko zaginął...

Młody – odezwał się Batunow najłagodniej jak potrafił - weź mi takiego gówna nawet pod oczy nie podtykaj. Bujdy, fantastyka jakaś! Ty nie wiesz jak i po co się takie raporty pisało? Udać wielkie strategiczne odkrycie, rubelki od mateczki armii wyciągnąć, a potem cichutko wszystko zamknąć i zanim się ktoś pokapuje, z rubelkami myk-myk, za granicę! Jura, do kosza z tym i wracaj do jakiejś konkretnej roboty. I zrób mi kawy, tylko takiej, wiesz, fest!

Tym razem łupnęło naprawdę mocno, musieli zaliczyć bezpośrednie trafienie i to czymś naprawdę sporym. Kiedy Misza odzyskał przytomność i otworzył oczy, leżał przywalony stołem, a wszystko wokół przykrywał szary pył. Noga nie bolała nic a nic, ale nie mógł nią ruszyć. Rzucił na nią okiem i myślał że się zerzyga. To wyglądało na naprawdę paskudne złamanie – pomyślał – gdzie medyk, żyje? Jest w miarę trzeźwy w ogóle? Rozejrzał się dookoła… Wszystko rozjaśniały tylko pojedyncze czerwone lampki oświetlenia awaryjnego oraz wyładowania elektryczne z roztrzaskanego sprzętu. Ludzie wokół jęczeli, kilku próbowało wstawać, większość jednak była już tylko popalonymi i porozrywanymi szczątkami. Przez ogromną wyrwę w suficie lała się deszczówka, wdzierało się przesiąknięte zgnilizną i spalenizną powietrze z mieszczącego się na górze gruzowiska, będącego kiedyś reprezentacyjnym Prospektem Twerskim. Śmierdziało czymś jeszcze, ale to nie był czas żeby się nad tym zastanawiać. Misza spróbował wyczołgać się spod stołu, kiedy kątem oka zobaczył jak Timur, drobny oficer wywiadu, odbezpiecza swojego Makarowa i ładuje cały magazynek w czaszkę Wasyla, swojego partnera operacyjnego. A potem rzuca się z pustym już pistoletem na jego nieruchome ciało i tłucze, tłucze niemiłosiernie… A przy tym te jego oczy; bezmyślne, zwierzęce...

Chryste… - szepnął Misza, patrząc to na wyrwę w suficie, z której sączyło się jadowicie śmierdzące powietrze, to na szeregowego Matiewa, który zaciągając się cuchnącym oparem patrzył mu głęboko w oczy tym samym obcym wzrokiem i zaczynał unosić w jego kierunku lufę swojego służbowego AKSU. Misza wyrwał z kabury przy pasie Victora 9mm i nacisnął spust, lecz nim padł pierwszy strzał kamionkowy czajnik trzymany ręką lejtnanta Jury roztrzaskał mu potylicę.