rusmil.net Artykuły>Amunicja bezłuskowa WOG-25, WOG-25P i inne>

W roku 1974 opracowano w GNPP "Pribor" w Moskwie i przyjęto na uzbrojenie Armii Radzieckiej granat WOG-25 (indeks 7P17) a w 1979 granat WOG-25P (indeks 7P24) dedykowane do granatnika GP-25. W latach 80- tych pierwotnie na uzbrojenie sił MWD później także Armii wprowadzono do użytku granat gazowy Gwóźdź.

Historia granatu i rozwiązania techniczne

Historia amunicji do 40 mm granatnika podwieszanego GP zawsze szła w parze z rozwojem granatnika.

Nad samym pomysłem sowieckiego granatnika zaczęto pracować już w latach 60-tych w CKIB SOO Tuła (ЦКИБ СОО) . W roku 1971 w ZSRR ogłoszono konkurs na podwieszany granatnik do karabinków AKM i AKMS i tenże konkurs wygrał zespół z Tuły pod kierownictwem W. Telesza z granatnikiem GP-25, który następnie na uzbrojenie Armii Radzieckiej został przyjęty w 1978 roku.

Zasadniczą różnica pomiędzy granatami z serii WOG a "zachodnimi" konstrukcjami, i jednocześnie ich ogromną zaleta, jest ich budowa. W odróżnieniu do konstrukcji amerykańskich, w sowieckim granacie, łuska wylatuje z lufy granatnika razem z granatem.

Ten sposób "odpalania" granatu: po pierwsze, zmniejsza wagę samego granatu, a po drugie, i najważniejsze, zwiększa szybkostrzelność praktyczna miotania do 4-5 strzałów z celowaniem na minutę. Taką szybkostrzelność uzyskano dzięki temu że obsługujący nie musi usuwać wystrzelonej łuski z komory granatnika, a praktyczna obsługa granatnika może być wykonywana jedną ręką. Nie bez znaczenia jest także fakt ze w granatnikach serii GP można stosować amunicję różnej długości, nawet taką która jest większa od długości lufy.

W roku 1974 opracowano w GNPP "Pribor" w Moskwie i przyjęto na uzbrojenie Armii Radzieckiej granat WOG-25 (indeks 7P17) a w 1979 granat WOG-25P (indeks 7P24) dedykowane do granatnika GP-25. W latach 80- tych pierwotnie na uzbrojenie sił MWD później także Armii wprowadzono do użytku granat gazowy Gwóźdź. Próbowano także opracować skuteczny granat kumulacyjny do granatników GP ale prób zaprzestano z powodu problemów balistycznych granatu kumulacyjnego (ruch wirowy drastycznie obniża efekt kumulacji po uderzeniu w cel).

 

Budowa i działanie

Z uwagi na ograniczania artykuły skupimy się na budowie najpopularniejszych granatów do GP: odłamkowych WOG-25 i WOG-25P oraz gazowym Gwóźdź.

Granaty WOG-25 i WOG-25P są granatami miotanymi, odłamkowymi, przeznaczonymi do niszczenia siły żywej przeciwnika, zbudowane są z trzech zasadniczych części:

Zapalnika

WMG-K w granacie WOG-25 i zapalnika WMG-P w granacie WOG-25P. Zapalnik ten jest głowicowym, uderzeniowym zapalnikiem natychmiastowego działania z samolikwidatorem i odległościowym uzbrojeniem.

Zapalniki fabrycznie są zabezpieczone i odporne na uderzenia i upadki z wysokości do 3 m każde podłoże w każdej pozycji.

Uzbrojenie zapalnika WMG-K i WMG-P następuje w odległości po 10 do 40 metrów od opuszczenia lufy granatnika w zależności od temperatury (od –40 do +50 st. Celsjusza).

Zapalnik WMG-K zaczyna działać natychmiast po uderzeniu w twarde podłoże po wcześniejszym odbezpieczeniu.

Na wypadek niezadziałania zapalnika z jakiegoś powodu np. upadek na miękkie podłoże lub miękki śnieg WMG-K i WMG-P został wyposażony w samolikwidator, który zaczyna działać po upływie 14 do 19 sekund (w zależności od temperatury otoczenia) od momentu uzbrojenia granatu.

Zapalnik WMG-P jest wyposażony w dodatkowy ładunek pirotechniczny który po uderzeniu granatu w podłoże detonuje i wyrzuca skorupę na wysokość 0,5 do 1,5 m w górę, w zależności od podłoża i dopiero na tej wysokości następuję rozerwanie skorupy granatu. Zwiększa to około 1,5 do 1,7 raza skuteczność rażenia odłamków na siłę żywą na powierzchni i do 2 razy na cele w okopie. Od tego "podskoku" granat ten ma wiele określeń: podrzutek, żabka, skoczek...

Działanie samolikwidatora w zapalniku WMG-P jest identyczne jak w WMG-K.

 

Film prezentujący trening ogniowy przy użyciu RG-6 wraz z granatami WOG-25P oraz granatem hukowo-błyskowym ASZ-40 - autor filmu: Karden

Korpus granatu

Granaty WOG-25 i WOG-25P mają korpus stalowy z umieszczonym w środkowej części stalowym pasem z 12 wyżłobieniami do nadania granatowi ruchu wirowego i postępowego w lufie. Korpus granatu jest głównym źródłem odłamków.

Wewnątrz granatu pomiędzy ładunkiem wybuchowym A-IX-1 (flagmatyzowany heksogen) a korpusem umieszczono rodzaj siatki (perforowana tektura) służąca do równomiernego odłamkowania skorupy podczas detonacji MW.

Łuska

Umieszczona jest w dennej części granatu i składa się ze spłonki inicjującej KWM-3 i cylindra z folii aluminiowej z prochem nitrocelulolozowym P-200. Ładunek ten zamknięty jest w dnie granatu aluminiowym krążkiem z nawierconymi dziesięcioma 3mm otworami spełniającymi role dysz wylotowych. Ładunek miotający, praktycznie w 100%, spala się w przewodzie lufy podczas ruchu granatu.

Zasięg maksymalny dolotu granatu WOG-25 i WOG-25P to 400m, minimalny 50m.

Okres używalności granatów WOG-25 i WOG-25p to 10 lat od daty produkcji.

Granat "Gwóźdź"

40 mm granat "Gwóźdź" jest gazowym granatem obezwładniającym przeznaczonym do porażenia siły żywej przeciwnika.

Zbudowany jest z korpusu wykonanego z tworzywa sztucznego, metalowego dna i łuski.

Korpus od góry nakryty jest gumowym czepcem, który poprawia parametry balistyczne granatu, i wypełniony może być jednym z kilku rodzajów substancji drażniących lub trujących.

Do metalowego dna granatu "Gwóźdź" przymocowana jest tuleja/zapłonnik z materiałem pirotechnicznym, który w łańcuchu ogniowym zapoczątkowuje spalanie materiału drażniącego. Ogień poprzez kanalik w metalowym dnie granatu przenosi się na materiał pirotechniczny zapłonnika z ładunku miotającego granatu.

Czas palenia się zapłonnika to 4 sekundy i po tym czasie następuję zapalenie substancji głównej granatu. W ciągu 15 sekund od zapoczątkowania reakcji wytwarza się do 500 m3 gazu drażniącego lub trującego. Najczęściej wypełnione są środkiem drażniącym typu CN lub CS.

Łuska jest identyczna jak w granatach WOG-25 i WOG-25P.

Minimalny dopuszczalny zasięg strzelania to 50 m, maksymalny zasięg 250m.

Okres używalności granatu to 5 lat od daty produkcji.

Dane techniczne

Dane techniczne granatów WOG-25, WOG-25P i "Gwóźdź":

	WOG-25	WOG-25P	“Gwóźdź”
Masa granatu (g)	255	275	170
Masa MW/wypełnienia (g)	48	42	125
Długość granatu (mm)	107	125	102
Zadziałanie samolikwidatora (s)	14-19	14-19	-
Kubatura gazowania (m3)	-	-	do  500
Uzbrojenie zapalnika (m)	10-40	10-40	-
Promień rażenia odłamkami (m)	do 10*	do 10	-
Zasięg min/max (m)	50/do 400	50/do 400	50/do 250

* promień przy upadku granatu pionowo w dół

Rodzaje granatów

Do roku 2000 w ZSRR i Rosji wprowadzono i używano granatów:

• WOG-25 – granat odłamkowy
• WOG-25P – granat odłamkowy skaczący
• WOG-25IN – granat ćwiczebny (wypełniony materiałem obojętnym, o cechach balistycznych i wagowych granatu bojowego – oznaczony na korpusie napisem INERT / ИНЕРТ)
• Granat "Gwóźdź" - granat gazowy (pierwotnie dedykowany dla sił MWD, ale później znalazł także zastosowanie w Armii)

Po roku 2000 w Rosji opracowano:

• WUS-25 – granat ćwiczebny z ładunkiem dymnym. Szeroko stosowany "bojowo" jako granat wskaźnikowy celu - wydziela po upadku czerwono-pomarańczowy dym przez 10-15 sek).
• WOG-25M – odłamkowy granat zmodernizowany. Poprawiono czułość zapalnika WGM-K co znacznie zwiększyło skuteczność jego działania .
• WOG-25PM - odłamkowy granat skaczący zmodernizowany. Modernizacja wyglądała tak samo jak w granacie WOG-25M, zwiększono czułość zapalnika.
• WG-40MD – granat dymny wielozadaniowy. Przeznaczony jest do stawiania zwartych zasłon dymnych o długości do 5 mb i wysokości i szerokości 2.5mb a także do zapalania materiałów palnych. Zasięg strzelania granatem WG-40MD to od 50 do 400m.
• WG-40TB - granat z ładunkiem termobarycznym (paliwowo-powietrzny). Przeznaczony jest do niszczenia siły żywej przeciwnika na otwartym terenia, w zabudowie jak i w ukryciu, poprzez dzianie kilku czynników rażenia: odłamkowego, fali uderzeniowej, zapalającego. Przy masie 125 gram mieszanki wybuchowej jej siła rażenia jest porównywalna z 300 gramami trotylu. Granat ten ma zdolność do niszczenia nie opancerzonej techniki.
• GDM-40 – granat dymny. Przeznaczony jest do stawiania natychmiastowej zasłony dymnej dla osłonięcia sił własnych przed wzrokową obserwacją przeciwnika, a także do rozproszenia wiązki laserowej podświetlającej cel. W ciągu 1-2 sekund po zapaleniu mieszanki granatu tworzy się zwarta zasłona dymna o długości 10mb oraz szerokości i wysokości 3 mb. W bezwietrznej pogodzie czas skutecznego zadymienia to 20-30 sekund. Zasięg strzelania granatem GDM-40 to 40-50 m.
• WZG-25 – granat zapalający.
• WG-40SZ – 40 mm granat hukowo-świetlny, przeznaczony jest do psychofizycznego oddziaływania na przeciwnika bodźcem świetlnym i dźwiękowym. Poziom huku w odległości 10 m od detonującego granatu w terenie otwartym to 160 dB. Granaty WG-40SZ jest szeroko stosowany w prewencji przeciw zamieszkom prze resorty milicyjne Rosji. Zasięg strzelania granatem WG-40SZ od 50 do 400m.
• WG-40I – 40 mm granat oświetlający.
• WG-40 OP - 40 mm granat oświetlający z gwiazdą na spadochronie.
• WGS-40-1 – 40 mm granat sygnałowy (ogień czerwony).
• WGS-40-2 – 40 mm granat sygnałowy (ogień zielony).
• WGD - 40 mm granat dymny.
• ASZ-40 – 40 mm granat hukowo-świetlny.

Większość granatów nowszych konstrukcji można oglądać tylko na wielkich wystawach i targach oraz na pokazach dynamicznych rożnych super spec grup milicji i wojska. Jak już któryś model trafi "w linie" to zazwyczaj w ilościach niewystarczających nawet do szkolenia .

 

Znakowanie i pakowanie

Granat

WOG-25 są znakowane na korpusie sposób pokazany na rysunku. Granaty WOG-25P mają taki sam schemat znakowania ale cechy te umieszczone są na obwodzie zapalnika.

• 7П17 – indeks GRAU granatu,
• 00 – kod zakładu produkującego,
• 111 - nr partii produkcyjnej,
• 22 – dwie ostatnie cyfry roku produkcji.

Zapalnik jest znakowany na wierzchołku:

• WMG-K – typ zapalnika,
• 411 – kodowy numer zakładu produkcyjnego zapalnik,
• 8 – nr partii produkcyjnej,
• 83 – ostatnie cyfry roku produkcji zapalnika.

Granaty "Gwóźdź" są oznakowane w podobny sposób, nr partii, kod fabryki, rok produkcji oraz nazwę własną granatu naniesiona czarną farba na obwodzie korpusu...

Konserwa

Stalowa, malowana na kolor ochronny, znakowana podobnie jak sam granat. Dodatkowo na puszce umieszcza się oznaczenie broni do jakiej amunicja jest przeznaczona np. GP-25, oraz ilość sztuk amunicji w konserwie. Puszka/konserwa zawiera 28 granatów (zawsze w pozycji pionowej łuską do góry) po 7 sztuk w 4 rzędach poprzekładane tekturowymi separatorami.

Skrzynia

Drewniana, malowana farba na kolor ochronny. W skrzyni ułożone są trzy konserwy (jedna z nich, przeważnie środkowa, owinięta jest drutem dla łatwiejszego wyjęcia jej z pełnej skrzyni) zatem pełna skrzynka to 84 granaty. Znakowanie skrzyni to powtórka oznaczeń z konserwy. Dodatkowo namalowano oznaczenie wierzchu skrzyni oraz zapis wagi brutto całej skrzyni.

 

 

Bibliografia:

1. "Руководство по 40-мм подствольному гранатомету ГП-25", Москва 1983,
2. "Руководство по эксплуатации 40-мм выстрел Гвоздь".

Zdjęcia i rysunki:

1. Plansza poglądowa Armii Rosyjskiej
2. "Руководство по эксплуатации 40-мм выстрел Гвоздь"
3. Karden / Photoshooter,
4. Witalij Kuzmin,
5. talk.guns.ru,
6. i inne